Spinozapremie 2003 voor Cees Dekker

Op 25 augustus 2003 heeft prof.dr. Cees Dekker, hoogleraar moleculaire biofysica aan de Technische Universiteit Delft, lid van de Raad van Bestuur van FOM, lid van de FOM-werkgemeenschapscommissie Fysica van Levensprocessen en FOM-werkgroepleider, de Spinozapremie 2003 van NWO gekregen.

Dekker krijgt de premie 2003 onder andere voor zijn werk aan koolstof-nanobuizen. Hij publiceerde van 1997 tot en met 2002 dertien maal in Science of Nature, dé twee toonaangevende wetenschappelijke tijdschriften in de wereld. Liefst vier van deze artikelen haalden de omslag van deze tijdschriften.

Cees Dekker (7 april 1959) is sinds 1999 hoogleraar aan de Technische Universiteit Delft. Eerst als 'Antoni van Leeuwenhoek'-professor en vanaf 2000 als hoogleraar in de moleculaire biofysica. Dekker studeerde experimentele natuurkunde in Utrecht. Na zijn promotie in 1988, eveneens in Utrecht, werd hij daar universitair docent. In 1990 en 1991 was Dekker gastonderzoeker bij IBM Research in de Verenigde Staten. Sinds 1993 werkt hij aan de Technische Universiteit Delft, eerst als universitair hoofddocent, later als hoogleraar. In 2000 ontving Dekker een prestigieuze Pioniersubsidie van NWO en in 2001 de Agilent Europhysics Prize.

Een aantal wetenschapsgroepen probeerde jarenlang om afzonderlijke moleculen te voorzien van elektrische contacten en daarbij de geleidingseigenschappen te bestuderen. Dekker en zijn promovendus Sander Tans kwamen op het idee om als molecuul een buisje van koolstofatomen te gebruiken. Via een even simpel als ingenieus principe maten ze als eersten ter wereld elektrische geleiding in een enkel molecuul. Later ontwikkelde de groep op basis van een nanobuis de eerste nanotransistor. Vorig jaar koppelde Dekker nanobuizen aan DNA.

Het werk van Dekker is wereldberoemd. Hij wordt op een voor de fysica buitengewoon hoge schaal geciteerd. Zonder twijfel is hij in het buitenland op dit moment een van de bekendste Nederlandse natuurkundigen.

Dekker is een creatieve onderzoeker die zoekt naar grote, nieuwe zaken. Na enkele jaren verlaat hij zijn gebied weer en gaat hij op zoek naar nieuwe uitdagingen. Zo werkte hij tot nu toe aan spinglazen, ruis, hoge-temperatuursupergeleiders, dynamische ladingsdichtheidsgolven en koolstofnanobuizen. Steeds was Dekkers onderzoek van zeer hoge kwaliteit.

De eerste artikelen van Dekkers nieuwe onderzoeksinteresse, de nanobiofysica, zijn reeds in toptijdschriften verschenen. De overtuiging is dan ook dat Dekker met zijn nieuwe groep snel tot de wereldtop zal behoren.

Meer over de onderzoekgroep van Dekker is te vinden via http://www.mb.tn.tudelft.nl/user/dekker/index.html.